معاون وزیر و رئیس سازمان غذا و دارو در گفتگویی صریح و بی پرده بی پرده به بر خی سوالات، ابهامات و شائبه ها پاسخ گفت.
به گزارش بهداشت نیوز، دکتر رسول دیناروند معاون وزیر و رئیس سازمان غذا و دارو در گفتگویی بی پرده با خبر نگار جوان آنلاین به بر خی سوالات، ابهامات و شائبه ها پاسخ گفت
پرسش و پاسخ های مطرح شده به شرح ذیل می باشد:
آقای دکتر دیناروند! شایعات و حواشی متعددی پیرامون شخص شما و مدیران سازمان وجود دارو شما چه پاسخی به این شبهات دارید؟
اجازه بدهید من با بیوگرافی خودم پاسخ به این سؤال را بدهم. من نزدیک به 30 سال پیش از دانشکده داروسازی فارغالتحصیل شدم. بعد پی اچ دی گرفتم و در نهایت عضو هیئت علمی دانشکده داروسازی تهران هستم. در این مدت تمرکزم روی فعالیتهای علمی بوده است. همسرم هم شبیه خودم هستند و از نظر علمی ما جزو افراد مطرح رشته داروسازی هستیم. از نظر تعداد مقالات و تعداد دانشجویانی که هر دو تربیت کردهایم هم جزو یک درصد دانشمندان برتر در حوزه داروسازی هستند. موفقیت در حوزه علمی نیازمند طی مراحلی است. در ایران هم از حدود 15 سال پیش نهضت توسعه علمی راه افتاد و اقتصاد دانش بنیان، محصولات و شرکتهای دانش بنیان محصول این تفکر جدید است. من و همسرم افراد شاخص در حوزه داروسازی هستیم و رشته تخصصی ما فرمولهسازی دارو است. افراد شاخص در این حوزه زمانی موفق هستند که بتوانند وارد عرصه محصولات دانشبنیان شوند. ثمره کار ما به تربیت دانشجو، مقاله علمی، ثبت اختراعات ملی و بینالمللی، دانش فنی و تأسیس شرکتهای دانش بنیان منجر شده است. در دانشکده داروسازی که ما استاد هستیم نزدیک به 15 شرکت توسط اعضای هیئت علمی تأسیس شده است که در سه شرکت از این شرکتها گروه ما یعنی بنده و همسرم و چند عضو دیگر هیئت علمی و چند دانشجوی پیاچ دی ما مشارکت داشتیم. پس این یک فعالیت اقتصادی محسوب نمیشود، بلکه یک حرکت علمی در تداوم تلاش و جهاد علمی است که ما در آن مشغول بودیم. این مربوط به دوران مسئولیت من در وزارت بهداشت هم نیست، بلکه مربوط به دوران قبل از آن است.
زمانی که شما بر کرسی ریاست سازمان غذا و دارو تکیه زدید تکلیف شرکتهای دانش بنیانکه شما هم در تاسیس آنها مشارکت داشتید و جزو اعضای آنها بودید چه شد؟ آیا این مسئله با اصل تضاد منافع ناسازگار نیست؟
از زمانی که من در وزارت بهداشت هستم طبیعی است که نه به دنبال تأسیس شرکت دانشبنیانم و نه در این حوزه فعالیت، مسئولیت و مدیریتی دارم، اما زمانی که در وزارت بهداشت نبودم و مسئولیتی نداشتم و پیشبینی نمیکردم که قرار است در وزارتخانه مسئولیتی به دست گیرم و فکر میکردم خدمت میکنم. الان هم که در وزارت بهداشت هستم فکرم همین است که بزرگترین باقی الصالحات برای کسی که دانشمند محسوب میشود همین است که بتواند در تولید علم و محصول دانش بنیان در کشور مؤثر باشد. شرکتهای دانش بنیانی که بنده و همسرم در آنها نقش داشتیم به کارشان ادامه دادند، اما زمانی که من در وزارت بهداشت مسئولیت گرفتم به طور کامل از این شرکتها خارج شدم ولی همسر من صرفاً بعنوان یکی از سهامداران در این شرکتها حضور دارند. البته همسرم هیچ گاه سهامدار اصلی یا رئیس هیئت مدیره نبودند و من هم بعد از قبول مسئولیت در وزارت بهداشت در این شرکتها سهامدار نیستم و هیچ حضور و فعالیت و کمکی هم نکردم.
طبعاً حضور در شرکتهای خصوصی و سپس گرفتن مسئولیت در بخش دولتی و تصمیمسازی میتواند لااقل به شکل القایی منجر به تأثیرگذاری منافع بر تصمیمگیریها شود. شما هم چنین سابقهای داشتید و بعد از مسئولیت در وزارت بهداشت ممکن است به فعالیت در بخش خصوصی بازگردید. از نگاه شما این مسئله نمیتواند شبههبرانگیز باشد؟
قانونی وجود ندارد که بگوید کسی که قبلا در زمینهای در بخش خصوصی فعالیت داشته است برای حضور در بخش دولتی منع دارد. دقیقاً زمانی که دکترهاشمی برای این مسئولیت با من صحبت کردند همین مسئله را خیلی شفاف خدمت ایشان گفتم که بنده جز استادی دانشگاه در صنعت داروسازی فعال بودم چه به عنوان عضو هیئت مدیره و چه مدیرعاملی در شرکتهای مختلف و همین طور این شرکتهای دانش بنیان را هم تأسیس کردم، اما ایشان با عنایت به این مسائل اصرار کردند تا این مسئولیت را بپذیرم. از زمان قبول مسئولیت هم با صداقت و جدیت کار کردم که نتیجه آن حل بحران دارویی و کاهش واردات دارو و کاهش قیمت داروهای وارداتی، صرفه جویی 500 میلیون دلاری دارو و حمایت از بیماران صعبالعلاج است. حاشیهسازیها از نظر من نیات خالصانه ندارند و نتیجه رقابتهای اقتصادی بین شرکتهاست و اهداف خیری ندارند مردم هم میدانند. در ارزیابیهایی که در فعالیت دستگاه اجرایی میشود مردم از خدمات و زحمات وزارت بهداشت رضایت دارند.
طبق آمارهای ارائه شده 3 درصد داروی وارداتی چیزی حدود 30 درصد از اعتبارات سازمان غذا و دارو را به خود اختصاص میدهد. سؤال اینجاست که شرکتهای واردکننده داروهای وارداتی که اغلب هم داروهای خاص و گران قیمت هستند چگونه و بر اساس چه مؤلفههایی انتخاب میشوند؟ طبیعی است که در پاسخ به این سؤال بحث انحصارگراییها هم تا حد زیادی روشن میشود. اینکه آیا واقعاً واردات دارو در انحصار افراد خاصی است؟
بعضیها فکر میکنند وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو سهمیه واردات بین شرکتها توزیع میکند، در حالی که اصلاً اینطور نیست. فعالیت اقتصادی شرکتها در یک میدان رقابت آزاد شکل میگیرد. نقش سازمان غذا و دارو در این میان این است که تعیین میکند چه داروهایی مجاز هستند وارد شوند، به چه قیمتی و به چه میزان در بازار عرضه شوند. ما با خود دارو کارداریم نه اینکه چه کسی این دارو را میآورد. اینکه چه کسی در بازار دارویی کشور سهم یا فروش بیشتری دارد یا با پزشکان ارتباط بهتری گرفته است به ما ارتباطی ندارد، زیرا در نهایت پزشک است که دارو را مینویسد و در اختیار سازمان غذا و دارو نیست. ما یک فهرست دارویی داریم.
یکی از موضوعات مطروحه این است که در دوران تصدی شما در سازمان غذا و دارو این فهرست بلند بالاتر از قبل شده است. فهرست داروهای کشور یا همان فارماکوپه چگونه تعیین میشود؟
مگر در دوره ما چند درصد داروی جدید وارد بازار شده، 90 درصد داروهای موجود در دوران گذشته وارد بازار ما شدهاند. فهرست داروها هم توسط شورایی تعیین میشود که اعضای این شورا از سوی وزیر بهداشت انتخاب شدهاند و تکلیفش مشخص است. از حدود
16 - 15 نفری که عضو این شورا هستند تنها سه نفر از مدیران سازمان غذا و دارو هستند؛ رئیس سازمان و مدیرکلهای مربوطه. بقیه یا پزشک هستند یا داروسازانی که خارج از سازمان غذا و دارو فعالیت میکنند. این افراد تعیین میکنند چه داروهایی در بازار ایران قابل عرضه هستند. ما این فهرست را مرتب منتشر میکنیم و شرکتهای داروسازی میتوانند بر اساس این فهرست درخواست تولید یا واردات کنند.
پس با این اوصاف فرآیند واردت دارو چگونه است که شبهه انحصار ایجاد میشود؟
سیاستهای ما در حوزه واردات دارو به گونهای است که فقط داروهایی میتوانند ثبت شوند که تولید ندارند. بعد از ثبت، این داروها وارد کشور و بعد از مدتی این داروها توسط تولیدکننده داخلی تولید میشوند. بعد از اینکه سهم بازار تولید داخل به 30 درصد رسید، ما واردات را محدود میکنیم و سقف واردات را حداکثر 10 درصد قرار میدهیم. سیاست محدودسازی واردات برای حمایت از تولید داخل ابلاغیهای است که از سوی شورای سیاستگذاری وزارت بهداشت به ما ابلاغ شده است. هر گاه قرار باشد واردات پس از تولید انجام شود ما مجوز واردات جدید نمیدهیم، گاهی از قبل دارویی وارد میشود اما تولیدکننده داخلی آمده مشابه این دارو را تولید کرده و ما واردات را محدود کردهایم. در چنین شرایطی بر اساس ضوابط موجود ما به واردکننده جدید مجوز واردات نمیدهیم. خب اینجا دعوا به وجود میآید که شما چرا به قبلی انحصار دادهاید؟ در حالی که ما به قبلی انحصار ندادهایم، بلکه برای حمایت از تولید داخل شرکت وارداتی قبلی را محدود کردهایم. ما معتقدیم اگر بخواهیم واردکننده قبلی را از بازار حذف کنیم به واسطه سابقه تاریخی در بازار منجر به قاچاق میشود و باید به تدریج جلوی واردکننده قبلی را بگیریم.
اما من پاسخ سؤالم را نگرفتم. اینکه چه شرکتهایی و با چه شرایطی میتوانند واردات دارو داشته باشند؟
معلوم است شرکتهایی که سابقه بیشتری دارند، بزرگترند و قدرت بیشتری دارند. سازمان غذا و دارو تعیین نمیکند چه کسی نماینده چه کسی شود. اگر اینچنین بود در تمام صنایع و جاهای دیگر واردات به تساوی بین واردکنندگان تقسیم میشد. در سازمان غذا و دارو مجوز لوازم آرایشی- بهداشتی غذایی و تجهیزات پزشکی داده می شود. در آنجا هم باز چند شرکت بزرگتر بازار بیشتری در اختیار دارند.
اینطور نیست که چون مثلاً دو شرکت واردکننده 20 درصد بازار را در اختیار دارند اینها انحصار دارند. خیر انحصاری وجود ندارد. اینها چون نمایندگی شرکتهای بزرگتری را در اختیار دارند، بزرگتر شدهاند. در واردات تجهیزات پزشکی، لوازم آرایشی- بهداشتی، غذا و دارو هر شرکتی که بتواند نمایندگی برندها و تولیدکنندههای بزرگ جهان را در ایران یا هر کشور دیگری در اختیار بگیرد آن شرکت سهم بیشتری از بازار در اختیار دارد و این طبیعی است. انحصارگرایی در سازمان غذا و دارو حرفهایی نادرست است و مطمئن باشید ناشی از رقابت شرکتهاست.
چگونه؟
شرکتی ممکن است در بازار شکست بخورد یا در بازار سهمش بالا پایین شود یا مجوزی به شرکتی داده نشود و برود الم شنگه راه بیندازد. اینها دعواهایی است که همیشه وجود داشته و اینکه عدهای در دام این دعواهای تجاری بیفتند و سازمان غذا و دارو را متهمکنند، قابل پذیرش نیست.
پس شما انحصار 70 درصدی واردات دارو در اختیار دو شرکت را که رئیس سندیکای مواد اولیه در گفتوگوی خبری در حضور خودتان عنوان کردند رد میکنید؟
بله. به هیچ عنوان اینطور نیست که 70 درصد بازار واردات در اختیار دو شرکت باشد. اولاً 30 درصد بازار ما واردات و 70 درصد تولید داخل است. آن 30 درصد واردات توسط دهها شرکت انجام میشود که طبیعی است از حدود 100 شرکتی که در کار واردات دارو هستند شش شرکت اول 50 درصد بازار را در اختیار دارند.
این شرکتها چه ویژگیهایی دارند که توانستهاند نیمی از سهم بازار را در اختیار بگیرند؟
این شرکتها نمایندگی شرکتهای بزرگ دارویی را دارند و در قبل از مسئولیت ما هم همین وضعیت را داشته اند.
قاعدتاً این نمایندگی با رایزنی نمایندگان شرکتها با سازمان غذا و دارو شما به این شرکتها اهدا شده است؟
خیر. هیچ ارتباطی با سازمان غذا و دارو ندارد.
پس چه کسی مجوز نمایندگی به این شرکتها میدهد؟
مجوز نمایندگی را ما نمیدهیم. ما دارو را ثبت میکنیم. نمایندگی یک فعالیت تجاری بین شرکتها است، یعنی یک شرکت نمایندگی یکی از داروسازیهای بزرگ را دارد و بعد از مدتی همین نمایندگی را به یک شرکت دیگر میدهد. نماینده یک شرکت تجاری بودن هیچ ربطی به سازمان غذا و دارو ندارد.
مصداقیتر بگویید.
به طور مثال فهرست دارویی ما میگوید داروی تراتستزومپ نیاز است. این دارو وقتی وارد بازار جهان میشود و تأییدیه میگیرد معمولاً دارای انحصار تولید در دنیاست و پتنت دارد. یعنی این دارو را فقط یک شرکت تولید میکند. تا زمانی که تحت پتنت است و هیچ تولیدکننده خارجی یا داخلی هم ندارد خب این دارو و داروهای مشابه را چه کسی میتواند بیاورد؟
معلوم است نماینده آن شرکت میتواند این دارو را وارد کند. حتی ما برای اینکه تا حدودی با انحصار واردات هم مبارزه کنیم، فرآیند واردات موازی را تعریف کردیم و گفتیم شرکتهایی که میتوانند دارو را از نمایندگی اصلی 20 درصد ارزانتر وارد کنند مجاز به واردات آن دارو است، یعنی حتی فراتر از دستورالعملهای خودمان که میگوید ثبت دارو توسط شرکت نمایندگی انجام شود و آن شرکت مسئولیت کیفیت دارو را بپذیرد. برای شکستن انحصار اما حتی به شرکتهای رقیب هم به شرط واردات 20 درصد ارزانتر مجوز دادیم. با چنین مکانیسمی در سال 93 ما بیش از 100 میلیون یورو صرفهجویی ارزی ایجاد کردیم، اما اینکه این دارو و این شرکت نمایندگیاش را به چه کسی میدهد یک فعالیت تجاری محض است و سازمان غذا و دارو هیچ دخالتی ندارد که بگوید شرکتهای تولیدکننده جهانی نمایندگی شان را به کدام شرکت داخلی بدهند. این فقط برای دارو هم نیست برای تجهیزات پزشکی و فرآورده های غذایی و آرایشی هم هست. این هم امکان ندارد اگر 100 واردکننده داریم همه به یک میزان سهم داشته باشند. در تولید هم به هر حال بعضی شرکتها بزرگترند و تولیدات گستردهتر و سهم بیشتری از بازار دارند و برخی کوچکترند. این رقابت تجاری را که ما نمیتوانیم ممنوع کنیم. اصلاً مگر کشور ما کمونیستی اداره میشود که ما فکر کنیم همه شرکتها باید مساوی هم سهم داشته باشند. به ما چه ربطی دارد که شرکتی رشد میکند. بالاخره باید مالیات بیشتری از این شرکت گرفت و انتظاراتی که قانون از این شرکتها دارد باید برآورده شود.
بحث دیگری که در گزارش دیدهبان شفافیت مطرح شده، آمارسازی سازمان غذا و دارو برای قلب واقعیت و بیان کاهش واردات دارویی است، در حالی که با افزایش واردات و قیمت داروها مواجه بودیم. پاسخ شما به این ابهامات چیست؟
آمارنامهها گزارشی است که از شرکتهای پخش دریافت میشود. شرکتهای پخش میتوانند تخلف یا اشتباه کنند، یعنی گزارش را عمداً برای ما بسازند یا اشتباه کنند. ما از سال 93 فهمیدیم که این آمارنامهها دقیق نیست و خطاهای مهلک دارد و به هیچ عنوان سازمان غذا و دارو در آمار دستکاری نمیکند بلکه، تلاش می کنیم اشتباهات آنرا به حداقل کاهش دهیم.
با چه هدفی این دستکاریهایی که اشاره داشتید از سوی شرکتهای پخش در آمارنامههای دارویی صورت میگیرد؟
بخشی از اینها خطاست، اما بخشی تعمدی است. مثلاً گاهی شرکتهای پخش میخواهند سهم خود را در بازار کم نشان دهند یا در مواردی زیاد نشان بدهند و به همین خاطر آمارنامهها را دستکاری میکنند. بخشی هم اشتباه است. این گزارشها به صورت نرمافزاری به هم اضافه میشود. خطاهای عجیب و غریبی در آن دیده میشود. مثلاً یک شرکت دارو را به صورت بسته ثبت میکند، دیگری به صورت عددی و اینها به همدیگر اضافه میشود. ما ازسال 93 متوجه این خطاها شدیم و اعلام کردیم که این آمارنامه خطا دارد و شرکتها خطاهای احتمالی را برای اصلاح اعلام کنند. این آمارنامه از پخش گرفته میشود، اما آمار فعالیت تأمین کنندگان کالاست. تا الان ما موفق به استحصال آمارنامه روشن و دقیق نشدهایم. راهش این است که فرآیندهای تولید دارو، واردات و توزیع وفروش دارو به صورت آنلاین ثبت شود. این کاری است که ما آغاز کردهایم.
در آمارنامه سال 92 و قبل از آن شیر خشک وجود داشت و در آمارنامه جدید وجود ندارد.
این چیز عجیبی نیست. شیر خشک و مکملهای غذایی دارو نیستند که بخواهند در آمارنامه دارویی منتشر شوند. آنها آمارنامه جدایی دارند که از سوی سندیکا منتشر میشود. وقتی میگوییم در سال 91 فروش دارو 5 هزار و 400 میلیارد بوده و الان شده 15 هزار میلیارد، ما در آماری که ارائه دادیم شیر خشک و مکمل را حذف کردیم. ما آمار واردات دارو را از آمارگمرک اعلام می کنیم نه از آمارنامه دارویی معیار ما برای این آمار ترخیصی است که از گمرک صورت میگیرد و من با اطمینان میگویم واردات دارو در سه سال گذشته از میزان واردات دارو در سه سال دولت قبلی حداقل 500 میلیون دلار کمتر است. آمار گمرک هم موجود است با این تفاوت که داروهای دامی و برخی مکملها هم هست. از نظر ارزی میزان واردات کمتر شده و از نظر فروش هم میزان فروش داروهای تولید داخل بیشتر شده است. آمارنامهها دارای خطا است و کار کارشناسان است و رئیس سازمان غذا و دارو که آمارنامه درست نمیکند. من این آمارنامهها راممکن است چند ساعت قبل از انتشار میبینم. همچنین در فرآیندهای کارشناسی دارو رئیس سازمان غذا و دارو هیچ دخالتی ندارد و اصلا اطلاع ندارد و امکان ندارد دستگاهی به این عریض و طویلی را من از جزئیاتش خبر داشته باشم.
ولی باید سازو کارهایی ترتیب دهید که بر همه این امور نظارت و کنترل کافی داشته باشید. غیر از این است؟
بله. من مسئولیت دارم اما اینکه بتوانم در جزئیات دخالت کنم امکان ندارد. مسئولیت من نظارت بر این سیاستها و کنترل اجرایی شدن آنهاست. اما آیا من ادعا میکنم بدون هیچ خطایی کارم را انجام میدهم؟ خیر، ما هم خطا داریم و هم اشتباه و به همین خاطر هم گاهی سیاستها و روشهایمان را اصلاح و از انتقادات و نظرات دریافت شده استقبال کردیم.
کاری که دیدهبان شفافیت دارد انجام میدهد کار خودش نیست. این گروه ذینفعان حوزه دارو هستند و در اینجا مسئولیت داشتند، الان هم ذینفع هستند. اینها همین کار را در فرهنگستان علوم پزشکی، مجلس، نهادها و دستگاههای نظارتی کشور انجام دادند. خود اعضای دیدهبان شفافیت که تسلطی به این بحثها ندارند. گروه کارشناسی دیدهبان افرادی ذینفع هستند که ممکن است حرفهای درست هم بزنند، ما هم به حرفهای درستشان توجه کردیم اما جاهایی حرفهای نادرست میزنند. مثلاً یکی از ایشان اخراجی یکی از شرکت های وارداتی دارو است ودیگری خودش سهامدار چندمین شرکت دارویی است ودیگری خودش از وارد کنندگان دارو می باشد.
بحث قیمتگذاریهای دارویی هم موضوع دیگری است که در گزارش دیدهبان دیده میشود. به طور نمونه شرکت ساونتیاونتیس در سال۲۰۱۴ اعلام میکند مبلغ کل فروشش 11/6 میلیون یورو بوده که تبدیل آن به نرخ ارز آن زمان حدود ۴۸میلیارد تومان میشود. اما آمارنامه دارویی منتشر شده توسط سازمان غذا و دارو حدود۴۸۰ میلیارد تومان اعلام شده است. ماجرای این تفاوت 10 برابری در قیمتگذاری دارو چیست؟
من واقعاً این را نمیدانم که آمار 48 میلیارد و 480 میلیارد تومان کجاست. اینرا باید بررسی آماری کرد، اما یک چیز را میدانم که قیمت تمام داروهای وارداتی در دوران مسئولیت من متوسط 25 درصد کاهش پیدا کرد. بعضیها تا 80 درصد و بعضی دیگر مثلاً 5 درصد اما بدون استثنا کاهش قیمت داشتیم.
سازوکار تعیین قیمت داروهای وارداتی چگونه است؟ اینکه شما میگویید تا 80 درصد کاهش قیمت دارو داشتهایم، 80 درصد رقم بسیار بالایی است، چطور چنین چیزی ممکن است؟
داروها دو دستهاند یا وارداتی هستند یا تولید داخل. داروهای وارداتی وقتی برای نخستین بار وارد کشور میشوند قیمت ارزی آن کنترل میشود. بدین معنا که قیمت پیشنهادی واردکننده از سوی کمیسیون قیمتگذاری سازمان با کشورهای مرجع مقایسه میشود. سیاست ما این است که قیمت دارو در ایران از قیمت ارزی دارو در کشورهای مبدأ و مرجع گرانتر نباشد و قیمت کف را قبول داریم. اما مگر در دوره ما چند درصد داروی جدید وارد بازار شده است؟ 90 درصد داروهای موجود در دوران گذشته وارد بازار ما شدهاند و ممکن است چانه زنی در زمان ثبت برای قیمتگذاری آنها انجام نشده باشد در نتیجه با قیمت بالاتری ثبت شدهاند. در دوران بحران دارویی یعنی سالهای 90، 91 و 92 مملکت دنبال کنترل قیمت نبود و من یادم میآید وزیر وقت گفتند من دست قاچاقچیان را میبوسم دارو بیاورند. بنابراین در سه سال اخیر ما تلاش کردیم و قیمت این قبیل داروها را کاهش دادیم .
در سال 93 شروع کردیم به مقایسه قیمتها و چانهزنی درباره آنها و با مکانیسم واردات موازی اعلام کردیم شرکتهای مختلف میتوانند برای این 700 قلم داروی وارداتی قیمت بدهند که با چه قیمتی میتوانند واردات داشته باشند و در عمل حتی اجازه دادیم نمایندگیها دور زده شود و اجازه ورود دارو برای نمایندگی مشروط به قابل رقابت بودن قیمتها با سایر شرکتها شد. نتیجه این اقدامات هم 25 درصد کاهش قیمت شده است. اگر در این صحبتهای من تردید دارید کار سختی نیست و میتوانید به داروخانههای هلال احمر و 13 آبان مراجعه کنید و قیمت داروهای وارداتی را در سالهای قبل ببینید و با قیمت کنونی آن مقایسه کنید. دارویی که در سال 91 قیمتش 200 هزار تومان بوده و در سال 95 شده 300 هزار تومان از نظر ما کاهش قیمت داشته است چون در سال 91 قیمت دلار هزار و 100تومان بوده و امروز 3 هزار و 400 تومان است و به تناسب رشد قیمت ارز باید این دارو الان حدود 600 هزار تومان باشد و اگر 300 هزار تومان است یعنی ما کاهش جدی قیمت را داشتهایم. دراکثر داروها این کاهش اتفاق افتاده است.
درباره بحث ورود شورای رقابت به تأسیس داروخانهها نظر شما چیست؟ آیا این کار را غیرقانونی میدانید؟
ممکن است که این سخن که باید در تأسیس داروخانه تسهیلاتی در نظر گرفته شود درست باشد و ما خودمان هم به این موضوع توجه کردیم، به همین دلیل جلسات و کمیتههایی برای اصلاحات در آییننامه تشکیل شده است، اما اینکه شورای رقابت بخواهد به این عرصه ورود کند از نظر ما غیرقانونی است.
توجیه شما برای این موضوع چیست؟
دلیل ما برای این مسئله حقوقی و موجه است. شورای رقابت به موجب قانونی تشکیل شده که عطف به اصل 44 است و در این قانون گفته شده حوزه سلامت از این قانون مستثناست. طبیعی است بر این اساس ورود شورای رقابت به این ماجرا غیرقانونی است و اگر ما این ورود را بپذیریم، شورای رقابت توقیفی نخواهد داشت و از این به بعد شورای رقابت میتواند هر تصمیمی در این حوزه بگیرد و در عمل اختیارات وزارت بهداشت را در سطحبندی خدمات از بین ببرد. سطحبندی خدمات وزارت بهداشت با هدف عدالت در توزیع و دسترسی و جلوگیری از هزینههای القایی انجام میشود. عدالت در توزیع به این معناست که ما نمیتوانیم همه پزشکان، جراحان و داروخانهها را در تهران تجمیع کنیم. سطحبندی در وزارت بهداشت برای جلوگیری از این تجمیع انجام میشود. درباره خدمات القایی هم به طور مثال اگر هر پزشکی اجازه داشته باشد یک MERI برای خودش تأسیس کند بدیهی است افراد مجبورند برای جور کردن درآمدشان با پزشکان دیگر زد و بند کند و هرکسی برای یک سردرد هم مراجعه کرد برایش MRI تجویز کنند. سطحبندی برای جلوگیری از خدمات القایی در تمام دنیا اجرایی میشود. در غیراین صورت هزینههای سرسامآوری به مردم و بیمهها تحمیل میشود. قانون اختیار سطحبندی را به وزارت بهداشت داده و در صورت ورود شورای رقابت به این حوزه این شورا در همه امور میتواند ورود کند. ورود شورای رقابت باید در عرصههای اقتصادی باشد و حوزه سلامت یعنی بیمارستانها و داروخانهها فقط اقتصاد نیست، بلکه در مرحله اول ارائه خدمت است.
در دنیا دو نگاه به اقتصاد وجود دارد؛ یکی دولتی و دیگری آزاد و در ایران بین این دو است. بحث ما بحث حقوقی و ریشهای است.
و حرف آخر...
در دولت افرادی آمدهاند و کار میکنند، با دست خودتان نابودشان نکنید
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.