سیاست برخی کشورها در مورد کارت شناسایی را در این گزارش بررسی می‌کنیم. بر این اساس در برخی کشورها کارت شناسایی اجباری و در برخی اختیاری است. برخی کشورها نیز کلا کارت مشخصی به نام کارت شناسایی ندارند.
به گزارش بهداشت نیوز، کارت شناسایی ملی کارتی است که مشخصات فرد و عکس او روی آن درج شده و حداقل در داخل کشوری که فرد در آن متولد شده برای شناسایی او استفاده می‌شود و سازمانی دولتی آن را تنظیم و تائید کرده است. شاید فرد برای این که هویتش را نشان دهد گاهی بتواند از کارتهایی مانند کارت دانشجویی و گواهینامه رانندگی استفاده کند اما در بیشتر کشورها قانون این طور است که باید کارت ملی برای مشخص کردن دقیق هویت ارائه شود.
در ایران این کارت «کارت ملی» نام دارد که افرادی که اقامت این کشور را دارند و سنشان بالای ۱۵ سال است باید به طور اجبار آن را داشته باشند. هرچند کشورهای مختلف سیاستهای مختلفی درباره کارت شناسایی ملی دارند اما برخی مانند ایران داشتن آن را الزامی میدانند اما برخی اصلا کارت شناسایی ملی ندارند و برخی داشتن آن را به اختیار مردم گذاشتهاند.
در ایران از سال آینده کارت‌های هوشمند جایگزین این کارت‌های ملی می‌شود.
در زیر به برخی از کشورها و سیاستشان در مورد این موضوع اشاره می‌کنیم:
کشورهایی با کارت شناسایی اجباری
در بلژیک افراد میتوانند از سن ۱۲ سالگی کارت شناسایی داشته باشند اما از سال ۱۵ سالگی اجباری می‌شود. داشتن این کارت شناسایی الکترونیکی از سال ۲۰۰۵ در بلژیک اجباری شد. این کارت غیر از کارت شناسایی، کاربردهای دیگری هم دارد و شامل مجوز ورود به مناطق خاص برای افراد خاص، امضای افراد برای مدارک خاص و … نیز می‌شود. در این کشور حمل کارت ملی برای شهروندان الزامی است.
داشتن کارت ملی آلمان برای همه کسانی که اقامت این کشور را داشته و سنشان بالای ۱۶ باشد، الزامی است. اما الزامی برای حمل آن توسط فرد وجود ندارد. پلیس مجاز است در هر زمانی آن را درخواست کند، اما فرد مجبور نیست همان لحظه آن را ارائه دهد. تنها زمانی که فرد کلا زیر بار ارائه کارت ملیاش نشود، ممکن است جریمه شود. وقتی پلیس بخواهد آن را ببیند فرد باید تا ۱۲ ساعت کارتش را به یکی از ایستگاه‌های پلیس ارائه دهد. این کارت برای شناسایی آلمانیها در همه کشورهای عضو اتحادیه اروپا به جز بلاروس، روسیه و اوکراین کاربرد دارد.
در هند برای استفاده از ملزوماتی مانند آب، برق، گاز، سیم کارت تلفن همراه و … باید از کارت شناسایی استفاده شود. البته گواهینامه و پاسپورت و .. هم قابل قبول است، اما در بیشتر امور تنها کارت ملی این کشور که «ادهر» نام دارد را قبول میکنند. این کارت‌ها شمارهای ۱۲ رقمی دارند که متعلق به هر فرد است. ۱٫۱۹ میلیارد نفر در دنیا دارای این کارت هستند که ۹۹ درصد این افراد هندی هستند. شماره ۱۲ رقمی این کارت لیست مشخصات شخصی فرد را ارائه میدهد. مثلا از روی این شماره می‌توان سوء سابقه فرد را متوجه شد به همین دلیل دلیل دریافت پاسپورت و بسیاری از مدارک دیگر نیازمند این است که فرد شماره ادهرش را ارائه دهد.
در فرانسه داشتن کارت شناسایی ملی اجباری بود، ۱۰ سال اعتبار داشت و هر سال باید آپدیت میشد، مخصوصا عکس آن … برای این کارها هم پرداختن رقمی اجباری بود. روی این کارت به غیر از اطلاعات عادی یک شماره وجود داشت که در سرویس ملی کشور فرانسه ثبت شده بود و با استفاده از آن وضعیت بیماری‌ها و سوابق بیماری و همچنین موارد مربوط به بازنشستگی فرد مشخص میشد. اما بعدها قانون این کشور تغییر کرد و هر کارت شناسایی مانند گواهینامه رانندگی، پاسپورت و … میتواند برای شناسایی فرد استفاده شود. البته کارت‌های شناسایی هم هنوز وجود دارند، اما اجباری نیستند.
کارت شناسایی ملی سوییس را هر سیتیزن این کشور میتواند داشته باشد. حمل آن اصلا اجباری نیست اما در برخی شرایط این کارت یا پاسپورت برای ثابت کردن هویت فرد لازم است. در برخی از اداره‌ها گواهینامه مورد قبول است و در برخی نه. این کارت برای شناسایی سوییسی‌ها در تمام کشورهای عضو اتحادیه اروپا به جز کوزووو و همچنین مستعمرات فرانسه، جزایر فارو، گرینلند، ترکیه و تونس کاربرد دارد. کارت شناسایی ملی این کشور پاسپورت کارت نام دارد و قابل استفاده در بیشتر کشورهای اتحادیه اروپا هم است. اما در این کشور استفاده از انواع کارت شناسایی برای انجام امور ممکن است و در نتیجه افراد اجباری برای گرفتن پاسپورت کارت ندارند. اخیرا هم کارت استفاده از سرویس‌های عمومی برای افراد این کشور صادر شده که با استفاده از آن بسیاری از دسترسی‌ها را دارند.
کشورهای بدون کارت شناسایی
استرالیا
در سال ۱۹۸۵ استرالیا تلاشی ناکام برای ارائه کارت شناسایی برای مردمش داشت. در سال ۲۰۰۶ دولت این کشور کارتی غیر اجباری به نام «اکسس کارت» را ارائه کرد که با آن نام افراد در دپارتمان سرویس‌های انسانی این کشور ثبت میشد. در سال ۲۰۰۷ اما این کارت هم باطل شد. در این کشور بیشتر امور و شناسایی‌ها با پاسپورت انجام می‌شود.
کانادا
در گذشته کارت اقامت کانادا وجود داشت اما از سال ۲۰۱۲ این کارت‌ها باطل شدند و دیگر کارت شناسایی ملیای برای افراد این کشور وجود ندارد. اولین کارت شناسایی قابل قبول گواهینامه رانندگی است، همچنین مردم این کشور یک کارت سلامت دارند و یک پاسپورت که برایشان کار کارت شناسایی را میکند.
آندورا
در این کشور چیزی به نام کارت شناسایی ملی وجود نداشته و ندارد. استفاده از گواهینامه رانندگی و پاسپورت برای مواقع لازم برای شناسایی فرد رایج است و اکثر مردم هم این دو مدرک را دارند.
منبع: درنگ
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.