ما هیچ چاره‌ای نداریم که روش‌های نادرست را از یک جایی متوقف کنیم. ما باید در سال 97 نوع نگاهمان به چینش و پیاده کردن طرح تحول سلامت به گونه‌ای باشد که به اندازه منابع موجود، هزینه کنیم.
به گزارش بهداشت نیوز، ابولفضل سروش ازجمله پزشکان حاضر در ساختمان سبز بهارستان است که در انتخابات دهمین دوره مجلس شورای اسلامی با حضور در لیست 30 نفره امید، به نمایندگی مردم تهران راهی پارلمان شد و راه کمیسیون بهداشت و درمان را در پیش گرفت. در آخرین هفته از سال 96 با او به گفت‌وگو نشستیم و ارزیابی او را از آنچه در سال 96 بر نظام سلامت کشور گذشته، شنیدیم. سروش معتقد است که مجریان طرح تحول سلامت، اشکالات این طرح را دیر باور کردند ولی سخنانش نشان می‌دهد که کاملا باور دارد ماهی را هروقت از آب بگیریم، تازه است.
س: سال 96 را برای حوزه سلامت چگونه دیدید؟
من از این بابت که مسئولان وزارت بهداشت در این سال به نقطه‌ضعف‌های طرح تحول سلامت پی بردند، خوشحالم و این را به فال نیک می‌گیرم. تغییر معاونین وزارتخانه هم نشان داد که در دولت جدید یک عزم جدی برای اصلاح اشکالات طرح تحول سلامت به وجود آمده است و معاونین بهداشت و درمان وزارتخانه، جهت‌گیری فعالیت‌های خودشان را به این سمت برده‌اند که ضعف‌های طرح تحول سلامت، گرفته شود. به نظر من همین که دوستان به این جمع‌بندی رسیده‌اند که لازم است این طرح به شکلی هدفمندتر در حوزه کلان بهداشت و درمان کشور پیاده شود، خوب است. درعین حال ما درسال 96 با نارضایتی جامعه پزشکی هم مواجه بودیم. بالاخره امسال تاخیرهای طولانی‌مدت در پرداختی به پزشکان، آنها را شدیدا درگیر این مسائل کرد و باعث نارضایتی آنها شد. قطعا در سال 97 این مسئله باید به عنوان یکی از اولویت‌ها در دستور کار قرار گیرد و حل شود. ما یک بار در مجلس تلاش کردیم که با تصویب اوراق قرضه، بدهی‌های انباشته بیمه سلامت را تسویه کنیم. حتی پیشنهاد 5 هزار میلیارد تومانی دولت را در کمیسیون به 8 هزار میلیارد تومان ارتقا دادیم. امسال هم در بودجه 97 تلاش زیادی کردیم که یک بار برای همیشه قرض‌های بیمه‌ها را پرداخت کنیم و آنها را سرخط کنیم و ازطرفی با رفع نواقص طرح تحول سلامت، مراقبت کنیم که بدهی جدیدی انباشته نشود ولی متاسفانه علی‌رغم تلاشی که در کمیسیون بهداشت و درمان مجلس انجام شد، این موضوع عملیاتی نشد. درصورتی که اگر می‌توانستیم این مسئله را عملیاتی کنیم، امروز هم به وزارتخانه اعلام می‌کردیم که بدهی‌های بیمه‌ها به جامعه پزشکی، بیمارستان‌ها و شرکت‌های تجهیزاتی و دارویی پرداخت شده و اشکالات و ایرادات هم مرتفع شده است. بنابراین باید از این به‌بعد برنامه‌ریزی کنیم که با مبلغی که در اختیار داریم، چه کنیم.
س: شما اشاره کردید که وزارت بهداشت بالاخره در سال 96 به اشکالات و ایرادات طرح تحول سلامت پی برد و ادامه فعالیت خود را بر مبنای رفع این اشکالات برنامه‌ریزی کرده است. سوال این است که این اشکالات، چه بودند؟ و آیا برای برای پی بردن به این اشکالات، به 5 سال زمان نیاز بود؟
نه. طبیعتا نباید این اندازه زمان می‌برد تا دوستان وزارت بهداشت به اشکالات طرح تحول سلامت پی ببرند. راهکار درست این بود که این طرح همان ابتدا به صورت پایلوت در دو استان اجرا می‌شد و پس از آنکه اشکالات آن را متوجه شدند، در 5 استان، 10 استان و در نهایت در کل کشوربه اجرا درمی‌آوردند. اینکه ما از همان ابتدا بدون پایلوت وارد این چاه عمیق شدیم، درست نبود.
س: آیا اشکالاتی که امروز حتی خود وزارت بهداشت به آن اذعان دارد، همان‌هایی نیستند که بسیاری از کارشناسان از ابتدا نسبت به آنها هشدار می‌دادند؟
چرا این اشکالات از همان ابتدا گفته شد ولی متاسفانه گوش شنوایی وجود نداشت. البته همین که انسان به این نتیجه برسد که روشی که در پیش گرفته، روش مطلوبی نیست و راه‌های بهتری هم برای انجام کارها وجود دارد، خوب است و به نظر من برای حرکت رو به جلو جای امیدواری وجود دارد. من امیدوارم برنامه‌های طرح تحول سلامت در سال آینده خیلی بهتر انجام شود.
س: همه ما امیدواریم که انشاله رویه‌های موجود تغییر کند و بین منابع و مصارف ما تعادل ایجاد شود. ولی به‌هرحال ما امروز با بدهی‌های انباشته زیادی در این بخش مواجه هستیم. به نظر شما باتوجه به منابع موجود در کشور، امکان تسویه این بدهی‌ها وجود دارد؟
ما هیچ چاره‌ای نداریم که روش‌های نادرست را از یک جایی متوقف کنیم. ما باید در سال 97 نوع نگاهمان به چینش و پیاده کردن طرح تحول سلامت به گونه‌ای باشد که به اندازه منابع موجود، هزینه کنیم. مثلا اگر 5 تومان داریم، باید طوری برنامه‌ریزی کنیم که همه بخش‌های نظام سلامت هم متوجه باشند که منابع ما به اندازه 5 تومان است و به این ترتیب همه بخش‌ها فعالیت‌های خودشان را مورد ارزیابی قرار دهند و ببینند کدام راه‌ها درست و کدام نادرست بوده و چگونه می‌شود اشکالات گذشته را اصلاح کرد. به‌هرحال باید به اندازه پولی که داریم آش بخوریم. این از سال 97. اما برای بدهی‌های قبلی باید چه تصمیمی بگیریم؟ بالاخره ما به جامعه پزشکی کشور بدهکار هستیم. چه کارمان درست بود و چه نادرست، بالاخره یک دِینی وجود دارد که باید پرداخت شود. باید بخش‌های مختلف در کنار هم بنشینیم فکر کنیم و منابع لازم را تامین کنیم. کما اینکه ما درحال حاضر با خود رئیس‌جمهور، با سازمان برنامه و بودجه و بخش‌های دیگر هیئت دولت در ارتباط و مشغول چاره‌اندیشی هستیم، خود دکتر هاشمی وزیر بهداشت هم تلاش زیادی می‌کند که این عقب‌ماندگی را جبران کنیم و به سر خط برسانیم. به نظرم جای امیدواری وجود دارد.
س: در سال گذشته برای صرفه‌جویی در منابع، تصمیماتی اتخاذ شد مثل اینکه بیمه‌شدگان بیمه سلامت نمی‌توانند از بخش‌های خصوصی خدمات دریافت کنند و تصمیمات دیگری که هرکدام در جای خود باید بررسی شود. اما یکی از طرح‌هایی که هنوز اجرایی نشده ولی وزیر بهداشت چندین بار در قالب مصاحبه‌های مختلف آن را مطرح کرده است، تعیین سقف برای دفترچه‌های بیمه بود. علی‌رغم اینکه چنین برنامه‌ای هنوز عملیاتی نشده، نگرانی‌هایی را در بین مردم ایجاد کرده است. آیا درباره این طرح و برنامه‌هایی از این دست با کمیسیون هم مشورتی می‌شود؟ نظر کمیسیون درباره همین طرح تعیین سقف برای دفترچه‌ها چیست؟
من هم این حرف را شنیده‌ام. اتفاقا در کمیسیون هم یک بحث جزئی درباره آن انجام شد ولی ما زیاد به اجرائیات کاری نداریم. بالاخره اجرا با دولت است ولی اینکه این کار، درست است یا غلط، نیازمند کار کاشناسی است.
س: اگر در سال 97 شما به عنوان یکی از اعضای کمیسیون بهداشت و درمان مجلس اختیار تام داشته باشید که با نظر شخص خودتان یک قانون به تصویب برسانید، آن قانون چه خواهد بود؟
در این صورت من نظام ارجاع و سطح‌بندی را به صورت یک قانون الزام‌آور محکم و درست و حسابی درمی‌آوردم که در نظام سلامت کشور اجرا شود.
منبع: روزنامه سپید
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.