صدای پای آسیبهای اجتماعی را این بار از مدارس دخترانه میتوان شنید. پس از تب باربی شدن و پایین آمدن سن استفاده از لوازم آرایشی این بار نوبت به بازی جدیدی رسیده که نقشی ماندگار را بر آینده نوجوانانی که قرار است مادران آینده باشند، میگذارد.
به گزارش «بهداشت نیوز» صدای پای آسیبهای اجتماعی را این بار از مدارس دخترانه میتوان شنید. پس از تب باربی شدن و پایین آمدن سن استفاده از لوازم آرایشی این بار نوبت به بازی جدیدی رسیده که نقشی ماندگار را بر آینده نوجوانانی که قرار است مادران آینده باشند، میگذارد. «خون بازی» آسیبی نهچندان تازه است که اکنون به واسطه شبکههای اجتماعی تلفن همراه، کمی جدیتر از قبل مطرح میشود و حکایت از بروز آسیبهایی جدی در میان نوجوانان دارد؛آسیبی که خود را به شکل خط خطیهایی روی ساعد دست آنها نشان میدهد. در این بین اما مسئولان وزارت آموزش و پرورش بیتوجه به ظهور چنین آسیبهایی مشغول سیاسیبازیهای خود هستند.
ماجرای «خون بازی» در مدارس دخترانه با دست به دست شدن یک کلیپ در فضای مجازی آغاز شد؛ موضوعی که کارشناسانی نظیر مجید صفارینیا، رئیس انجمن آسیبشناسی اجتماعی ایران معتقد است باید از سوی مسئولان آموزش و پرورش جدی گرفته شود، اما مجید ابهری آسیبشناس و استاد دانشگاه شهید بهشتی تصریح میکند: متأسفانه نام آموزش و پرورش سالهاست که در کشور ما نماد آموزش و تربیت نوجوانان و جوانان است؛ در حالیکه در این وزارتخانه به مقوله پرورش توجه نمیشود.
«اگر میخواهید یک نسل را تغییر دهید، پسران را تغییر دهید اما اگر میخواهید چند نسل را تغییر دهید، نگاه دختران جامعه را عوض کنید»؛ این بخشی از استراتژی غرب برای تغییر در جوامع سنتی و ارزشی مانند ایران است که سوار بر سیاستگذاریهای نادرست داخلی و همچنین نفوذ در ساختارهایی مانند آموزش و پرورش و صد البته به کمک فضای مجازی و شبکههای اجتماعی اجرایی میشود. به بیان دیگر پروژه نفوذ بیش از آنکه مردان و پسران جامعه ما را هدف گرفته باشد، زنان و دختران را در نوک پیکان خود قرار داده تا تغییری پایدار را در میان نسلهای بعدی کشورمان ایجاد کند. استراتژی این تغییر گاهی با اسباببازیهایی مانند عروسک باربی است که انعکاس آن را در چهره و رفتار زنان و دختران جامعه میبینیم و گاهی اوقات هم در قالب سیگنالهایی برای دختران مدرسهای که خود را به شکل «خونبازی» نشان میدهد. بدیهی است در برابر چنین آسیبی نوجوانانی که دارای پیشزمینه مشکلات فردی و خانوادگی هستند، آسیبپذیرترند هر چند در این بین برخی از نوجوانان هم بر پایه چشم و همچشمی یا پذیرفتهشدن در گروه همسالان با گروه دیگر همراهی میکنند.
دکتر ابهری، رفتارشناس با تأکید بر اینکه در جامعه به درستی به ارائه الگوها و نمادهای تربیتی نپرداختهایم، میافزاید: این در حالی است که ارائه الگوهای تربیتی و پرورشی و سیاستگذاریهای ضروری برای تخلیه انرژی و نشاطآفرینی میتواند جوانان را از انحراف و سقوط در ورطه رفتارهای ناهنجاری مانند خونبازی باز دارد. این آسیبشناس در پاسخ به این سؤال که چنین رفتاری از کجا آمده است، میگوید: گروههایی که در کشورهای اروپایی و امریکایی، رفتارهایی چون خودزنی و خونخوری را ترویج میکنند، اغلب زیرمجموعه فرقههای شیطانی هستند و این گونه رفتارها را در مهمانیها و همایشهای خود به عنوان رفتار آیینیشان انجام میدهند.
به گفته وی، صحنههای دلخراش اینگونه حرکات در فضای مجازی در گروههای مختلف در دسترس فرزندان ما قرار میگیرد. دختران جوان به خاطر غرور کاذب و عقب نماندن از دوستان اقدام به خودزنی و خون بازی میکنند که با تکرار آنها سطح خشونت، پرخاشگری و قساوت قلبی در آنها به طرز چشمگیری رشد مییابد.
نقش فضای مجازی در گسترش آسیبهایی از این دست میان نسل جوان قابلانکار نیست.
ابهری در این باره میگوید: ورود هر فناوری به جامعه مستلزم بسترسازی فکری و فرهنگی است، در غیر این صورت، امتیازات آن نسبت به آسیبها و عوارضی که دارد، ناچیز خواهد بود. فضای مجازی اگرچه ارتباطات را تسهیل و امکان تبادل اطلاعات و برقراری ارتباط را فراهم کرده است، اما عوارض و آسیبهای نوپدیدی را به همراه داشته که ترکشهای آن نوجوانان و جوانان را قربانی میکند.
این رفتارشناس درباره راهکار مواجهه منطقی با آسیبهایی از این دست میگوید: آموزش و پرورش باید در کنار سایر رسانهها مانند صدا و سیما و خانواده به رسالت پرورشی خود عمل کند و آموزش و آگاهیهای لازم را به دانشآموزان بدهد. خانوادهها هم باید با ایجاد روابط صمیمانه با فرزندان و صرف وقت برای آنها مخصوصاً در دوران بلوغ اجازه ندهند فرزندان آنها با کاستیهای عاطفی مواجه شوند
منبع: روزنامه خراسان
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.