اگر گاهی اوقات احساس اضطراب یا نگرانی می کنید، طبیعی است. اما اگر این اضطراب، شروع به تاثیر بر روی کار شما، زندگی شخصی شما، یا سلامتی شما گذاشت، آن وقت شما به اختلال اضطراب دچار شده اید. همانگونه که دکتر چارلز گوداشتاین استاد روانپزشکی مرکز پزشکی دانشگاه لانگون نیویورک میگوید: “آن چیزی که باعث این اختلال می شود، زمانی است که فرد اضطراب شدیدی داشته و دیگر قادر به مقابله با آن نیست”.
به گزارش «بهداشت نیوز» اختلالات اضطرابی که در مرکز “ترس و اضطراب بیش از حد و غیر منطقی” قرار دارند، بر حدود ۴۰ میلیون بزرگسال امریکایی در ایالات متحده تاثیر می گذارد. علائم فیزیکی آن ممکن است شامل: ضربان قلب سریع یا ضربان قلب پرش دار، تنفس سریع، دهان خشک، تعریق زیاد، لرزش و سرگیجه باشد. با توجه به موسسه ملی سلامت روان، در حالی که اضطراب خفیف می تواند نسبتا سریع از بین برود، علائم مربوط به اختلال اضطرابی می تواند حداقل ۶ ماه مانده یا بدتر شود.
اضطراب در کودکان
حتی کودکان ممکن است دارای اضطراب شدید باشند؛ بخصوص در زمانها پر استرس مثل شروع سال تحصیلی جدید. دکتر سانوزاک معاون کلینیک سرپایی بیمارستان کودکان لوکس پکارد کالیفرنیا میگوید: “اختلالات اضطرابی شایع ترین چیزی است که بچه ها را در ماههای آغازین سال تحصیلی جدید، وادار به روبرو شدن با یک روانشناس میکند”. وی افزود: “ما در این ماهها بچه های بیشتری را به دلیل اختلالات اضطرابی ویزیت می کنیم”.
دکتر جیمز مورو معاون روانپزشکی و علوم اعصاب و مدیر برنامه های اختلالات رفتاری و اضطراب دانشکده پزشکی ایکان در مون سینایی نیویورک میگوید: “یکی از رایج ترین انواع اختلالات اضطرابی اختلال هراس و وحشت است که زمانی که یک بیمار در معرض حملات ناگهانی وحشت قرار میگیرد، و زمانی که بیمار از نگرانی رفتار اجتنابی خود در بین حملات رنج می برد، تشخیص داده می شود.
این اختلال می تواند به ناتوانی جدی تبدیل شود؛ چون فرد مبتلا به دلیل ترس از خروج از خانه، که آن نیز به دلیل ترس از شروع حملات پانیک خود می باشد، خانه نشین میشود. سایر انواع اختلالات اضطرابی شامل آگورا فوبیا یا ترس از بودن در یک مکانی که امکان فرار از آن وجود ندارد، یا پرهیز از شرمساری و اختلال اضطراب عمومی که در آن فرد بطور مداوم نگران است، می باشد.
علل ایجاد اضطراب
دلایل اختلالات اضطرابی ناشناخته است؛ گرچه احتمالا ترکیبی از عوامل ژنتیکی، محیطی، روانی و رشدی است. مطالعات، ارتباط بین اختلالات اضطرابی و سوء مصرف مواد و احتمال افزایش خطر ابتلا به خودکشی را مشخص کرده اند؛ بنابراین هرگونه علائم شدید و مداوم باید به پزشک گزارش داده شود. درمان معمولا شامل دارو، روان درمانی و یا ترکیبی از هر دو می باشد.
منبع: دکتر سلام
نظراتی که حاوی توهین یا افترا به اشخاص ،قومیت ها ،عقاید دیگران باشد و یا با قوانین کشور وآموزه های دینی مغایرت داشته باشد منتشر نخواهد شد - لطفاً نظرات خود را با حروف فارسی تایپ کنید.