سلفیتیس، یک عقده روانی جدید

به گزارش بهداشت نیوز: واژه سلفی اولین بار به صورت کنایه در سال 2014 در مقاله ای خبری استفاده شد که ادعا می کرد انجمن روانپزشکان آمریکا این کار را به عنوان یک اختلال ذهنی معرفی کرده است. اما پس از آنکه اختلال های دیگری مانند «نوموفوبیا» یا هراس از نداشتن تلفن همراه در دست به عنوان اختلال های مرتبط با فناوری مورد توجه قرار گرفت، محققان تصمیم گرفتند تا پدیده تمایل شدید به سلفی گرفتن یا سلفیتیس (selfitis) را نیز مورد مطالعه قرار دهند.

به گفته یکی از پزشکان گروه روانشناسی دانشگاه ناتینگهام ترنت، چند سال پیش مطالب و مقالاتی در رسانه ها منتشر شد که ادعا می کرد حالت سلفیتیس را می توان به عنوان یک اختلال روانی طبقه بندی کرد. درحالی که آن مطلب، شوخی و کنایه از آب درآمده بود اما نمی توان گفت که این شرایط دیگر وجود ندارد. اتفاقاً به نظر می رسد که باید موجودیت آن را تأیید کنیم و دست به تدوین اولین مقیاس رفتار سلفیتیس دنیا برای سنجش این وضعیت بزنیم.

بنابراین مطالعه ای در مورد 400 شرکت کننده از کشور هند که بیشترین تعداد کاربر فیسبوک را دارد انجام شد تا این مقیاس تهیه شود و بتوان از آن برای تعیین این موضوع استفاده کرد که شدت ابتلای مردم به این حالت روانی تا چه میزان است. این مقیاس را می توان به صورت یک تا پنج از بسیار مخالف تا کاملاً موافق درجه بندی کرد و گویه های آن نیز به این صورت باشد: «به اشتراک گذاشتن تصاویر سلفی ام رقابت سالمی را با دوستان و همکارانم ایجاد می کند» یا «وقتی سلفی هایم را در رسانه های اجتماعی پست می کنم، احساس محبوبیت بیشتری دارم.»

محققان می گویند، معمولاً کسانی که این شرایط را دارند، از فقدان اعتماد به نفس رنج می برند و به دنبال «مقبول افتادن» در میان افراد پیرامون خود هستند و چه بسا نشانگان مشابه با کسانی که رفتارهای اعتیادگونه از خود بروز می دهند داشته باشند. بنابراین اکنون به نظر می رسد که موجودیت این شرایط به تأیید رسیده است و امید آن می رود که تحقیقات بیشتر برای درک بهتر در مورد چگونگی و چرایی افزایش این رفتار وسواس گونه انجام و نیز در مورد اینکه می توان چه کارهایی برای آن دسته از افرادی انجام داد که بیش از سایرین تحت تأثیر سلفی گرفتن قرار دارند.

منبع: Independent

شفقنا زندگی